ΕΞΑΙΦΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗ

Το σύστημα της λογικής που προτείνουμε είναι υβριδικό και στηρίζεται στην Temporal Logic, την Temporal Tense Logic Kt, την Modal Logic, την Event Logic και την Category Logic, κυρίως όσον αφορά στην χρήση συγκεκριμένων τελεστών. Το ονομάζουμε ΑPPARITION LOGIC (Εξαίφνης Λογική ) λόγω της σημασίας που δίνεται στην μεταβολή ενός συμβάντος μέσω της ανάμνησης και την έννοια του εξαίφνης.

Κάθε συμβάν προσδιορίζεται μέσω μετασχηματισμών. Καθοριστικό ρόλο παίζει η ανάμνηση (Μ), μέσω της έντασης της έκφρασης (ex), που είναι κατιούσα προς βαθύτερες περιοχές.
Η ένταση έχει εκθετικό χαρακτήρα και ο προσδιορισμός της εξαρτάται από τη φύση του συμβάντος. H μηδενική έκφραση (exº) καθιστά ουδέτερη την ανάμνηση, αφαιρώντας όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός συμβάντος. Έτσι το συμβάν μετατρέπεται σε αντίγραφο.

Τελεστές (Operators)
P κάποτε ήταν η περίπτωση που…
F κάποτε θα είναι η περίπτωση που…
◊ ενδεχομένως
◊~ ενδεχομένως ουδέποτε
□ πάντα, ως αντίγραφο
→ τότε, μέσω μετασχηματισμού
< προγενέστερο του...
m συναντάει το...
ο εμπλέκεται με το...
d παρεμβάλλεται στο...

Σταθερές (Constants)
M (memory, ανάμνηση) προσδιοριζόμενη μόνο μέσω της έκφρασης (ex),
σύμφωνα με τα σύμβολα:
exº μηδενική έκφραση
exﺣ φθίνουσα έκφραση
exے ενισχυόμενη έκφραση

Συμβάντα (Events) Γεγονότα (Facts)
E (event, συμβάν)
Εi το συμβάν σε ταυτοτική ετεροφωνία με τον εαυτό του
Εº το συμβάν ως αντίγραφο, συνέπεια μηδενικής έκφρασης (exº)
Εﺣ το συμβάν με μειωμένη ένταση, συνέπεια φθίνουσας έκφρασης(exﺣ)
Eے το συμβάν με αυξημένη ένταση, συνέπεια ενισχυόμενης έκφρασης (exے)
Eª το συμβάν ως εξαίφνης, σε ακραία στιγμή μοναδικότητας.
E1, E2, E3, … άλλα συμβάντα

Κάθε γεγονός f έχει τις ίδιες ιδιότητες με το συμβάν, δηλαδή:
f, fi, fº, fﺣ, fے, fª
f1, f2, f3, ... άλλα γεγονότα

Κάθε συμβάν και κάθε γεγονός είναι ρευστό,
καλύπτει δηλαδή ένα διάστημα εντός του οποίου συντελούνται μεταβολές.

Ως Ε νοείται μια δυναμική-ενεργητική κατάσταση του συμβάντος, σε αντίθεση με Εº (αντίγραφο), Εﺣ (φθίνουσα ένταση), Εے (ενισχυόμενη ένταση).

Αν ως γεγονός μπορεί να θεωρηθεί μια συνεχής ροή πληροφορίας, η μορφή αντίληψης του γεγονότος προκύπτει μέσα από την ‘ρευστότητα περιεχομένου’ κάθε ανεξάρτητου συμβάντος όντως-όντος. Οτιδήποτε ένα συμβάν προσδιορίζει ως γεγονός, είναι γεγονός.


Εξελικτική πορεία συμβάντος:
….
….
Συμβάν ως όντως-ον
ροή γεγονότων
επιλογή γεγονότων
μετασχηματισμός γεγονότων

Διαφοροποίηση συμβάντος
ροή γεγονότων
επιλογή γεγονότων (με βάση ανάμνηση-
-μετασχηματισμό προγενέστερων γεγονότων)
μετασχηματισμός γεγονότων

Διαφοροποίηση (συνεχής) συμβάντος
ροή…
επιλογή…
μετασχηματισμός…
….
….

Τα αξιώματα:
E → □FE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα θα είναι η περίπτωση που...)
E → □PE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα ήταν η περίπτωση που…)
ισχύουν όταν η έκφραση είναι μηδενική (exº).
Το Ε δηλαδή μετασχηματίζεται σε αντίγραφο (Eº).

Ομοίως:
f → □Ff
f → □Pf
Το f δηλαδή μετασχηματίζεται σε αντίγραφο (fº)

Σύνοψη τύπων:PE→M(exے)→ ◊FEے
(Αν κάποτε ήταν η περίπτωση που το συμβάν Ε εμφανίστηκε, μετασχηματίζεται από την ανάμνηση μέσω αυξανόμενης έντασης της έκφρασης ώστε, θα εμφανιστεί ενδεχομένως κάποτε ενισχυόμενο).

Παραλλαγές:
PE→M(exﺣ)→◊FEﺣ
PE→M(exº)→◊FEº

Παρατήρηση:

Οι μετασχηματισμοί Ε→Εے→Εﺣ→Εº δεν σταματούν ακόμα και στην κατάσταση Εº (αντίγραφο) αφού το συμβάν μπορεί δυνητικά να ενεργοποιηθεί.

Σημαντικό ρόλο παίζει η εμπλοκή του Εº σε ετεροφωνία με τον εαυτό του (Ei )
έτσι ώστε:
P(Eº o Ei)→M(Eºexے o Eiexº)→◊F(Eے o Eiº)
Εδώ το συμβάν Εi ενεργεί ως ‘πυροδότης’ και αποσύρεται ως αντίγραφο, με μηδενική έκφραση ανάμνησης.

Παρατήρηση πάνω στους τελεστές:
1. Ο τελεστής □ (πάντα), όταν συνδυάζεται μόνο με μηδενική έκφραση (exº) διαμορφώνει αντίγραφα, όπως έχουμε ήδη επισημάνει. Επομένως κάθε μετασχηματισμός με τελεστή □
και exº, είναι εικονικός.
2. Ο τελεστής ~ (ουδέποτε) προσδιορίζει μια υποθετική περίπτωση και μόνο ως ◊~ (ενδεχομένως ουδέποτε) μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

H κατάσταση μεταξύ δύο συμβάντων είναι:
E1< E2 (E1 προγενέστερο του E2)
E1 m E2 (E1 συναντάει το Ε2)
E1 o E2 (E1 εμπλέκεται με το E2)
E1 d E2 (E1 ενώ διαρκεί το E2)
E1 ◊~m E2 (E1 πιθανώς ουδέποτε συναντάει το Ε2)

Κατ' αντιστοιχία, η κατάσταση μεταξύ δύο γεγονότων είναι:
f1< f2, f1 m f2, f1 o f2, f1 d f2, f1 ◊~m f2

Σημείωση:
Οι ανωτέρω πέντε σχέσεις ισχύουν και στις μεταμορφώσεις ενός συμβάντος.
Για παράδειγμα:
Εے < Εﺣ
Εª d Εº
Εﺣ ◊~o Eª

Ως συμβάν (event) Ε μπορεί να θεωρηθεί ένα διάστημα εντός του οποίου εμφανίζονται 'γεγονότα' (facts) f. Όμως ένα γεγονός, από μόνο του, δεν δημιουργεί 'ιστορία', αφού το συμβάν Ε αποτελεί μέθεξη και ανάμνηση των γεγονότων που το απαρτίζουν. Μέθεξη και ανάμνηση προσδιορίζουν το περιεχόμενο αλλά και την ρευστότητα του συμβάντος.
Η Εξαίφνης Λογική δεν αναλώνεται σε συσχετισμούς γεγονότων αλλά στις συνέπειές τους για τη διαμόρφωση ενός συμβάντος.

Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ συμβάντος και γεγονότος είναι ότι το γεγονός επαναπροσδιορίζεται μέσω του συμβάντος και όχι αντίστροφα.
Ένα συμβάν μετασχηματίζεται εμπλεκόμενο με ένα γεγονός και την ανάμνησή του.
Ο μετασχηματισμός του συμβάντος προσδιορίζει το συμβάν ως όντως-ον, ενώ το ίδιο το γεγονός, από μόνο του, χωρίς δηλαδή την εμπλοκή του με ένα συμβάν, δεν έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά, δεν έχει ανάμνηση μέσω της έκφρασης, άρα – σε αντίθεση με ένα συμβάν- δεν μπορεί ποτέ να αυτοπροσδιοριστεί ως όντως-ον!

Παραδείγματα εμπλοκής συμβάντος με γεγονός:
Εے < fﺣ
fª d Εﺣ
f◊~o Eª

Κάθε εξαίφνης (Eª) είναι αδήριτο, περίβλεπτο από το ίδιο το συμβάν μέσω του οποίου δημιουργήθηκε, σχηματίζοντας μοναδικότητα. Αποτελεί κορύφωση της ενισχυόμενης έκφρασης, μέσα από την αύξηση της ενέργειας που προέρχεται από την ανάμνηση. Μπορεί επίσης να προκληθεί από την εμπλοκή συμβάντων, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και εντελώς αιφνίδια-αποκαλυπτικά.
Αντίθετα, ένα εξαίφνης γεγονός (fª), όπως και οι λοιπές καταστάσεις του (f, fi, fº, fﺣ, fے ) προσδιορίζονται μέσω της εμπλοκής του με ένα συμβάν Ε

Κάθε όντως-ον σχηματίζει ένα τοπικό συμβάν χωρίς προφανή αρχή ή τέλος. Τα όρια του συμβάντος δεν ορίζονται ληξιαρχικά από άλλα συμβάντα, επίσης όντως-όντα, ούτε βέβαια από γεγονότα, που χωρίς την εμπλοκή τους με ένα συμβάν θεωρούνται μη-όντα, αλλά μόνο από το ίδιο το συμβάν.
Η σχέση ανάμεσα σε συμβάντα είναι σχέση έκφρασης μέσω της ανάμνησης διαμορφώνοντας ένα εκτεταμένο πλαίσιο τόπων. Η ανάμνηση όμως μετακινεί ενδεχομένως τον τόπο ενός συμβάντος, προσδιορίζοντας άλλο τόπο για το ίδιο συμβάν!
Οι πράξεις επομένως της Εξαίφνης Λογικής, ισχύουν για την εμπλοκή συμβάντος με γεγονότα, για τις μεταμορφώσεις ενός συμβάντος (Ε, Εi, Εº, Eے, Eﺣ, Eª) πάντα μέσω της ανάμνησης, αλλά και για τις σχέσεις άλλων συμβάντων (Ε1, Ε2, Ε3, ...) που οδηγούν συνήθως σε τοπικές μεταβολές.