H ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ

Το κείμενο αυτό θέτει προς συζήτηση την σχέση ανάμεσα στην καταγραμμένη μουσική σύνθεση (παρτιτούρα) και το εκφραστικό περιεχόμενο που προκύπτει από αυτή.
Όσο και αν μοιάζει παράδοξο, ένα έργο μουσικής είναι εν δυνάμει έργο μας, ανήκει σε όλους μας, τουλάχιστον όχι λιγότερο από όσο στον ίδιο τον δημιουργό του.
Σε κάθε περίπτωση, ο συνθέτης αποτελεί επίσης αποδέκτη του συμβόλου που επινόησε και μπορεί, κατά περίσταση, να το προσεγγίσει διαφορετικά από την αρχική του «σύλληψη». Άλλωστε μια σύλληψη είναι συνήθως προσωρινή και οδηγεί στην απελευθέρωση ή την απόδραση, ενώ και στην ισόβια κάθειρξη υπάρχουν πιθανότητες διαφυγής. Δεν παύει όμως να αποτελεί ‘συμβάν’ που καθορίζει τόσο τον δημιουργό αλλά και όσους ενεπλάκησαν στην έκφραση των συμβόλων μιας παρτιτούρας.
Είναι προφανές πως στην ανάλυση μας θα χρησιμοποιήσουμε τους λογικούς τελεστές, τις μεταβλητές σταθερές και τα συμβάντα-γεγονότα της Εξαίφνης Λογικής, σε μια προσπάθεια αποφυγής ευλογοφανών απαντήσεων.
Η συνέχεια στα σχόλια.

Φωτογραφία: Σελίδα από την χειρόγραφη παρτιτούρα ‘Άλλυδις’
(2007) του υπογράφοντος.