ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ
Κάθε συμβάν προσδιορίζεται μέσω μετασχηματισμών.
Καθοριστικό ρόλο παίζει η ανάμνηση (Μ), μέσω της έντασης της έκφρασης (ex), που είναι κατιούσα προς βαθύτερες περιοχές. Για να χρησιμοποιήσουμε την μουσική γλώσσα, θα λέγαμε πως παράγει περισσότερους ‘αρμονικούς ήχους', εμπλουτίζοντας το περιεχόμενο ενός συμβάντος με την επέκταση του ‘χρώματος’.
Η ένταση έχει εκθετικό χαρακτήρα και ο προσδιορισμός της εξαρτάται από τη φύση του συμβάντος. H μηδενική έκφραση (exº) καθιστά ουδέτερη την ανάμνηση, αφαιρώντας όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός συμβάντος. Ετσι το συμβάν μετατρέπεται σε αντίγραφο.
1. Οperators (Τελεστές)
P κάποτε ήταν η περίπτωση που…
F κάποτε θα είναι η περίπτωση που…
◊ ενδεχομένως
□ πάντα
¬ ουδέποτε
→ τότε μέσω μετασχηματισμού
2. Facts (Γεγονότα)
Ε (event, συμβάν)
Ε1, Ε2, Ε3, … (άλλα συμβάντα)
Eº, Εے, Εﺣ (μετασχηματισμοί ενός συμβάντος)
Α (apparition, εξαίφνης)
Α1, Α2, Α3, … (άλλα εξαίφνης)
Αے, Αﺣ (μετασχηματισμοί ενός εξαίφνης)
3. Constants (Σταθερές)
Μ (memory, ανάμνηση)
ex (expression, έκφραση)
exº,exﺣ, exے (intensity of the expression, ένταση της έκφρασης)
Παρατηρήσεις:
1. Η κατάσταση μεταξύ δύο συμβάντων είναι:
a) E1< E2 (E1 προγενέστερο του E2)
b) E1 m E2 (E1 συναντάει, meet, το Ε2)
c) E1 o E2 (E1 εμπλέκεται, overlap, με το E2)
d) E1 d E2 (E1 ενώ διαρκεί, during, το E2)
Κάθε συμβάν είναι ρευστό.
2. Τα αξιώματα:
E → □FE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα θα είναι η περίπτωση που...)
E → □PE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα ήταν η περίπτωση που…)
ισχύουν όταν η έκφραση είναι μηδενική (exº).
Το Ε δηλαδή μετασχηματίζεται σε αντίγραφο (Eº).
Ο αρχικός τύπος διαμορφώνεται ως:
PE→M(exے)→ ◊FEے
(Αν κάποτε ήταν η περίπτωση που το συμβάν Ε εμφανίστηκε, μετασχηματίζεται από την ανάμνηση μέσω της έντασης της έκφρασης ώστε, θα εμφανιστεί ενδεχομένως κάποτε διαφοροποιημένο).
Παραλλαγές:
PE→M(exﺣ)→◊FEﺣ
PE→M(exº)→◊FEº (από το δεύτερο αξίωμα)
Ένα συμβάν διαφέρει από ένα εξαίφνης ως προς την ένταση.(Η θέση αυτή θα αναλυθεί στη διάρκεια της συζήτησης).
posted by Άλκης Παναγιωτόπουλος @ 1:23 AM
19 Comments
19 Comments:
Το τραίνο αναχωρει από τον σταθμό Tretten της Νορβηγίας με κατεύθυνση νότια. Από το ανοιχτό παράθυρο βλέπω μια κοπέλα. Με κοιτάζει και εκείνη. Η ζωή μου αλλάζει καθώς το τραίνο απομακρύνεται με το φορτίο μου. Εγώ έμεινα για πάντα εκεί.
Ερώτημα:
Πώς ερμηνεύεται η εμπλοκή συμβάντων και πως διαφοροποιούνται ως προς την ένταση.
Πριν διατυπωθούν οι ΄λογικές πράξεις' στο ερώτημα που θέτει ο netrino, ίσως θα έπρεπε να αναλυθει η ρήση του κειμένου:
"κάθε συμβάν είναι ρευστό"
H 'ρευστότητα' του συμβάντος αποτελεί ορισμό της Event Logic με την έννοια πως αν κάποιο συμβάν κατέχει ένα διάστημα, τότε αυτό το συμβάν κατέχει κάθε 'υποδιάστημα'
του εν λόγω διαστήματος.
Στο σύστημα που διαμορφώνουμε, η ρευστότητα θα οριστεί με ακρίβεια στη διάρκεια της συζήτησης. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι μια ενδιαφέρουσα έννοια για την αντίληψη ενός συμβάντος.
Αν το συμβάν καταλαμβάνει ένα διάστημα, δηλαδή χώρο, είναι προφανές ότι σε κάποια στιγμή θα έρθει σε επαφή με ένα άλλο συμβαν.
Τίθεται επομένως το εξής ερώτημα:
Μπορεί τα συμβάντα να εμπλέκονται μεταξύ τους, διαμορφώνονται όμως σε ένα κενο πεδίο χώρου; Και αν το πεδίο δεν είναι κενό από τι αποτελείται; Από άλλα συμβάντα; Και πώς ορίζονται αυτά;
Με βάση τον τύπο:
E1< E2 (E1 προγενέστερο του E2)
είναι προφανές ότι κενό συμβάντων δεν υπάρχει. Όταν όμως η ανάμνηση ενός συμβάντος ορίζεται μέσω μηδενικής έντασης της έκφρασης, αυτό που μένει είναι αντίγραφο του εν λόγω συμβάντος: Ένα συμβάν δηλαδή χωρίς ενέργεια. Έχουμε επομένως τον τύπο:
PE→M(exº)→◊FE (από το δεύτερο αξίωμα)
Η δυνητικότητα του ανωτέρω
τύπου: 'πιθανώς κάποτε θα μετασχηματιστεί σε αντίγραφο' οφείλεται στην εύλογη υπόθεση ότι τη θέση του θα καταλάβει ένα άλλο συμβάν:
PE1→M(exے)→ ◊FEے1
με κατιούσα (ισχυρότερη) ένταση.
Σκέφτομαι να ξενυχτίσω για να λύσω το πρόβλημα που έθεσες με το συμβάν στον σταθμό Tretten.
Να το λύσω ως προς εσένα ή ως προς την κοπέλα;
Βλέπεις να υπάρχει διαφορά δαρβίνε;
Μάλλον!
Θα το λύσω ως προς την κοπέλα γιατί είναι απλούστερο. Άλλωστε κινούμαστε με υποθέσεις.
Α,ναί;π ό τ ε ;
Φίλε netrino,
η επικοινωνία σου με την κοπέλα στον σταθμό Tretten, ορίζεται από την δική της πλευρά (άγνωστη σε μας) με τους τύπους:
PE→M(exے)→ ◊FEے
PE→M(exﺣ)→◊FEﺣ
PE→M(exº)→◊FEº
που βρίσκονται σε δυναμική εξέλιξη και ορίζονται διαφορετικά κάθε στιγμή (δες κείμενο και σχόλια για την ερμηνεία).
Παρατήρηση:
Οι μετασχηματισμοί Ε→Εے→Εﺣ→Εº δεν σταματούν ακόμα και στην
κατάσταση Εº (αντίγραφο) αφού το συμβάν υφίσταται εν υπνώσει, και εν δυνάμει μπορεί κάθε στιγμή να ενεργοποιηθεί.
Σημαντικό ρόλο παίζει η εμπλοκή του Εº με άλλο συμβάν Ε1 έτσι ώστε:
P(Eº o E1)→M(Eºexے o E1exº)→◊F(Eے o E1º)
Εδώ το συμβάν Ε1 ενεργεί ως ‘πυροδότης’ και αποσύρεται ως αντίγραφο, με μηδενική έκφραση ανάμνησης.
Αν λοιπόν η κοπέλα σε είδε αλλά δεν έδωσε σημασία, και εσύ συνεχίζεις να ενδιαφέρεσαι γι’ αυτήν, θα πρέπει να δημιουργηθεί (ή να προκαλέσεις) άλλο συμβάν για να υπάρξει συνέχεια.
Άλλη στιγμή κάποιος άλλος:
Το τραίνο αναχωρει από τον σταθμό Tretten της Νορβηγίας με κατεύθυνση νότια. Από το ανοιχτό παράθυρο βλέπω μια κοπέλα. Με κοιτάζει και εκείνη. Η ζωή μου αλλάζει καθώς το τραίνο απομακρύνεται με το φορτίο μου. Εγώ έμεινα για πάντα εκεί.
And then?
And then?
Αν η κοπέλα είναι άλλη, το θέμα δεν με αφορά. Αν όμως είναι η ίδια
τότε ο δαρβίνος πρέπει να αναβαθμίσει τους τύπους του για την εμπλοκή συμβάντων.
Έχουμε συμφωνήσει πως η κατάσταση μεταξύ δύο συμβάντων είναι:
a) E1< E2 (E1 προγενέστερο του E2)
b) E1 m E2 (E1 συναντάει το Ε2)
c) E1 o E2 (E1 εμπλέκεται με το E2)
d) E1 d E2 (E1 ενώ διαρκεί το E2)
Θα πρέπει όμως να προσθέσουμε:
e)E1 ◊¬m E2 (E1 πιθανώς ουδέποτε συναντάει το Ε2)
και όχι βέβαια: E1 ¬m E2 (E1 ουδέποτε συναντάει το Ε2) αφού η εμπλοκή τους δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Επομένως, φίλε netrino, θα έπρεπε να πεις:
"Αν η κοπέλα είναι άλλη, το θέμα πιθανώς δεν με αφορά".
Παρατήρηση πάνω στους τελεστές:
1. Ο τελεστής □ (πάντα) διαμορφώνει αντίγραφα, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, αφού τα αξιώματα:
E → □FE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα θα είναι η περίπτωση που...)
E → □PE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα ήταν η περίπτωση που…)
ισχύουν όταν η έκφραση είναι μηδενική (exº).
Το Ε δηλαδή μετασχηματίζεται σε αντίγραφο (Eº).
Ο συγκεκριμένος λοιπόν τελεστής □ οδηγεί σε εικονικό μετασχηματισμό.
2. Ο τελεστής ¬ (ουδέποτε) προσδιορίζει μια υποθετική
αναπόδεικτη βάση και μόνο ως ◊¬ (ενδεχομένως ουδέποτε)
μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν τους έξι τελεστές με ακριβέστερη διατύπωση:
P κάποτε ήταν η περίπτωση που…
F κάποτε θα είναι η περίπτωση που…
◊ ενδεχομένως
◊¬ ενδεχομένως ουδέποτε
□ πάντα, ως αντίγραφο
→ τότε, μέσω μετασχηματισμού
Ν.Β.
Ως τελεστές ορίζονται επίσης τα σύμβολα:
< προγενέστερο του...
m συναντάει το...
ο εμπλέκεται με το...
d παρεμβάλλεται στο...
(βλέπε τη σχέση μεταξύ δύο συμβάντων).
Σε μια προσπάθεια γενίκευσης, μήπως
θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε τα συμβάντα ως μεταμορφώσεις ενός και μόνο συμβάντος;
Μήπως η κβαντική 'ροή γεγονότων' μπορεί ταυτόχρονα να θεωρηθει ως
συνεχές, ως 'κύμα';
Μήπως το Εº μεταμορφώνεται μέσω του Ε' έτσι ώστε ο τύπος (19-02):
P(Eº o E1)→M(Eºexے o E1exº)→◊F(Eے o E1º)
θα ήταν συνεπέστερος ως:
P(Eº o E')→M(Eºexے o E'exº)→◊F(Eے o E'º)
Τέλος, μήπως το εξαίφνης (apparition) αποτελεί
μοναδικότητα ενός συμβάντος (Εª);
Όπως είδαμε, στο σύστημά μας χρησιμοποιούμε δέκα τελεστές (Operators).
Ως γεγονότα (Facts) χρησιμοποιούμε τις μεταμορφώσεις ενός συμβάντος:
E (event, συμβάν)
Εº το συμβάν ως αντίγραφο, συνέπεια μηδενικής έκφρασης (exº)
Εﺣ το συμβάν με μειωμένη ένταση, συνέπεια φθίνουσας έκφρασης (exﺣ)
Eے το συμβάν με αυξημένη ένταση, συνέπεια ενισχυόμενης έκφρασης (exے)
Eª το συμβάν ως εξαίφνης, σε ακραία στιγμή μοναδικότητας.
Σταθερές (Constants) θεωρούμε την
M (memory, ανάμνηση) προσδιοριζόμενη μόνο μέσω της έκφρασης (ex), σύμφωνα με τα σύμβολα:
exº μηδενική έκφραση
exﺣ φθίνουσα έκφραση
exے ενισχυόμενη έκφραση
Κάθε εξαίφνης (Eª) είναι αδήριτο, περίβλεπτο, σχηματίζοντας μοναδικότητα. Αποτελεί κορύφωση της ενισχυόμενης έκφρασης, μέσα από την αύξηση της ενέργειας που
προέρχεται από την ανάμνηση.
Αν το συμβάν σχηματίζει μια ανοιχτή καμπύλη γραμμή που
διαμορφώνεται συνεχώς, το εξαίφνης είναι η ίδια καμπύλη γραμμή που
'απρόβλεπτα' γίνεται κλειστή: που στιγμιαία 'παγώνει', πριν διαρραγεί
και πάλι στην αέναη μεταμόρφωση του συμβάντος.
Ο τύπος
P(Eº o E1)→M(Eºexے o E1exº)→◊F(Eے o E1º)
θα ήταν για μένα συνεπέστερος ως:
P(Eº o Ei)→M(Eºexے o Eiexº)→◊F(Eے o Eiº)
όπου Εi προκύπτει από το αξίωμα ταυτότητας του Ε με τον εαυτό του
(Category Logic).
Είναι προφανές πως κάθε όντως-ον σχηματίζει ένα τοπικό συμβάν χωρίς χρονικά όρια, που ξεκινούν, ίσως, πριν από την 'γέννησή' και συνεχίζονται, ίσως, μετά τον
'θάνατό' του. Τα όρια ενός συμβάντος δεν ορίζονται ληξιαρχικά από άλλα συμβάντα όντως-όντα, αλλά μόνο από κάθε συμβάν όντως-ον, αφού η ανάμνηση μετακινεί τον τόπο του συμβάντος σε άλλα τοπικά σημεία διαφορετικών συμβάντων.
Οι πράξεις επομένως της λογικής που εκπονούμε, ισχύουν για τις μεταμορφώσεις ενός συμβάντος (Ε, Εi, Εº, Eے, Eﺣ, Eª)
αλλά και για τις σχέσεις άλλων συμβάντων (Ε1, Ε2, Ε3, ...)
Is there a similarity between Exaifnis Logic and Fuzzy Logic?
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home