ΕΞΑΙΦΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗ
Το σύστημα της λογικής που προτείνουμε είναι υβριδικό και στηρίζεται στην Temporal Logic, την Temporal Tense Logic Kt, την Modal Logic, την Event Logic και την Category Logic, κυρίως όσον αφορά στην χρήση συγκεκριμένων τελεστών. Το ονομάζουμε ΑPPARITION LOGIC (Εξαίφνης Λογική ) λόγω της σημασίας που δίνεται στην μεταβολή ενός συμβάντος μέσω της ανάμνησης και την έννοια του εξαίφνης.
Κάθε συμβάν προσδιορίζεται μέσω μετασχηματισμών. Καθοριστικό ρόλο παίζει η ανάμνηση (Μ), μέσω της έντασης της έκφρασης (ex), που είναι κατιούσα προς βαθύτερες περιοχές.
Η ένταση έχει εκθετικό χαρακτήρα και ο προσδιορισμός της εξαρτάται από τη φύση του συμβάντος. H μηδενική έκφραση (exº) καθιστά ουδέτερη την ανάμνηση, αφαιρώντας όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός συμβάντος. Έτσι το συμβάν μετατρέπεται σε αντίγραφο.
Τελεστές (Operators)
P κάποτε ήταν η περίπτωση που…
F κάποτε θα είναι η περίπτωση που…
◊ ενδεχομένως
◊~ ενδεχομένως ουδέποτε
□ πάντα, ως αντίγραφο
→ τότε, μέσω μετασχηματισμού
< προγενέστερο του...
m συναντάει το...
ο εμπλέκεται με το...
d παρεμβάλλεται στο...
Σταθερές (Constants)
M (memory, ανάμνηση) προσδιοριζόμενη μόνο μέσω της έκφρασης (ex),
σύμφωνα με τα σύμβολα:
exº μηδενική έκφραση
exﺣ φθίνουσα έκφραση
exے ενισχυόμενη έκφραση
Συμβάντα (Events) Γεγονότα (Facts)
E (event, συμβάν)
Εi το συμβάν σε ταυτοτική ετεροφωνία με τον εαυτό του
Εº το συμβάν ως αντίγραφο, συνέπεια μηδενικής έκφρασης (exº)
Εﺣ το συμβάν με μειωμένη ένταση, συνέπεια φθίνουσας έκφρασης(exﺣ)
Eے το συμβάν με αυξημένη ένταση, συνέπεια ενισχυόμενης έκφρασης (exے)
Eª το συμβάν ως εξαίφνης, σε ακραία στιγμή μοναδικότητας.
E1, E2, E3, … άλλα συμβάντα
Κάθε γεγονός f έχει τις ίδιες ιδιότητες με το συμβάν, δηλαδή:
f, fi, fº, fﺣ, fے, fª
f1, f2, f3, ... άλλα γεγονότα
Κάθε συμβάν και κάθε γεγονός είναι ρευστό,
καλύπτει δηλαδή ένα διάστημα εντός του οποίου συντελούνται μεταβολές.
Ως Ε νοείται μια δυναμική-ενεργητική κατάσταση του συμβάντος, σε αντίθεση με Εº (αντίγραφο), Εﺣ (φθίνουσα ένταση), Εے (ενισχυόμενη ένταση).
Αν ως γεγονός μπορεί να θεωρηθεί μια συνεχής ροή πληροφορίας, η μορφή αντίληψης του γεγονότος προκύπτει μέσα από την ‘ρευστότητα περιεχομένου’ κάθε ανεξάρτητου συμβάντος όντως-όντος. Οτιδήποτε ένα συμβάν προσδιορίζει ως γεγονός, είναι γεγονός.
Εξελικτική πορεία συμβάντος:
….
….
Συμβάν ως όντως-ον
ροή γεγονότων
επιλογή γεγονότων
μετασχηματισμός γεγονότων
Διαφοροποίηση συμβάντος
ροή γεγονότων
επιλογή γεγονότων (με βάση ανάμνηση-
-μετασχηματισμό προγενέστερων γεγονότων)
μετασχηματισμός γεγονότων
Διαφοροποίηση (συνεχής) συμβάντος
ροή…
επιλογή…
μετασχηματισμός…
….
….
Τα αξιώματα:
E → □FE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα θα είναι η περίπτωση που...)
E → □PE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα ήταν η περίπτωση που…)
ισχύουν όταν η έκφραση είναι μηδενική (exº).
Το Ε δηλαδή μετασχηματίζεται σε αντίγραφο (Eº).
Ομοίως:
f → □Ff
f → □Pf
Το f δηλαδή μετασχηματίζεται σε αντίγραφο (fº)
Σύνοψη τύπων:PE→M(exے)→ ◊FEے
(Αν κάποτε ήταν η περίπτωση που το συμβάν Ε εμφανίστηκε, μετασχηματίζεται από την ανάμνηση μέσω αυξανόμενης έντασης της έκφρασης ώστε, θα εμφανιστεί ενδεχομένως κάποτε ενισχυόμενο).
Παραλλαγές:
PE→M(exﺣ)→◊FEﺣ
PE→M(exº)→◊FEº
Παρατήρηση:
Οι μετασχηματισμοί Ε→Εے→Εﺣ→Εº δεν σταματούν ακόμα και στην κατάσταση Εº (αντίγραφο) αφού το συμβάν μπορεί δυνητικά να ενεργοποιηθεί.
Σημαντικό ρόλο παίζει η εμπλοκή του Εº σε ετεροφωνία με τον εαυτό του (Ei )
έτσι ώστε:
P(Eº o Ei)→M(Eºexے o Eiexº)→◊F(Eے o Eiº)
Εδώ το συμβάν Εi ενεργεί ως ‘πυροδότης’ και αποσύρεται ως αντίγραφο, με μηδενική έκφραση ανάμνησης.
Παρατήρηση πάνω στους τελεστές:
1. Ο τελεστής □ (πάντα), όταν συνδυάζεται μόνο με μηδενική έκφραση (exº) διαμορφώνει αντίγραφα, όπως έχουμε ήδη επισημάνει. Επομένως κάθε μετασχηματισμός με τελεστή □
και exº, είναι εικονικός.
2. Ο τελεστής ~ (ουδέποτε) προσδιορίζει μια υποθετική περίπτωση και μόνο ως ◊~ (ενδεχομένως ουδέποτε) μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
H κατάσταση μεταξύ δύο συμβάντων είναι:
E1< E2 (E1 προγενέστερο του E2)
E1 m E2 (E1 συναντάει το Ε2)
E1 o E2 (E1 εμπλέκεται με το E2)
E1 d E2 (E1 ενώ διαρκεί το E2)
E1 ◊~m E2 (E1 πιθανώς ουδέποτε συναντάει το Ε2)
Κατ' αντιστοιχία, η κατάσταση μεταξύ δύο γεγονότων είναι:
f1< f2, f1 m f2, f1 o f2, f1 d f2, f1 ◊~m f2
Σημείωση:
Οι ανωτέρω πέντε σχέσεις ισχύουν και στις μεταμορφώσεις ενός συμβάντος.
Για παράδειγμα:
Εے < Εﺣ
Εª d Εº
Εﺣ ◊~o Eª
Ως συμβάν (event) Ε μπορεί να θεωρηθεί ένα διάστημα εντός του οποίου εμφανίζονται 'γεγονότα' (facts) f. Όμως ένα γεγονός, από μόνο του, δεν δημιουργεί 'ιστορία', αφού το συμβάν Ε αποτελεί μέθεξη και ανάμνηση των γεγονότων που το απαρτίζουν. Μέθεξη και ανάμνηση προσδιορίζουν το περιεχόμενο αλλά και την ρευστότητα του συμβάντος.
Η Εξαίφνης Λογική δεν αναλώνεται σε συσχετισμούς γεγονότων αλλά στις συνέπειές τους για τη διαμόρφωση ενός συμβάντος.
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ συμβάντος και γεγονότος είναι ότι το γεγονός επαναπροσδιορίζεται μέσω του συμβάντος και όχι αντίστροφα.
Ένα συμβάν μετασχηματίζεται εμπλεκόμενο με ένα γεγονός και την ανάμνησή του.
Ο μετασχηματισμός του συμβάντος προσδιορίζει το συμβάν ως όντως-ον, ενώ το ίδιο το γεγονός, από μόνο του, χωρίς δηλαδή την εμπλοκή του με ένα συμβάν, δεν έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά, δεν έχει ανάμνηση μέσω της έκφρασης, άρα – σε αντίθεση με ένα συμβάν- δεν μπορεί ποτέ να αυτοπροσδιοριστεί ως όντως-ον!
Παραδείγματα εμπλοκής συμβάντος με γεγονός:
Εے < fﺣ
fª d Εﺣ
f◊~o Eª
Κάθε εξαίφνης (Eª) είναι αδήριτο, περίβλεπτο από το ίδιο το συμβάν μέσω του οποίου δημιουργήθηκε, σχηματίζοντας μοναδικότητα. Αποτελεί κορύφωση της ενισχυόμενης έκφρασης, μέσα από την αύξηση της ενέργειας που προέρχεται από την ανάμνηση. Μπορεί επίσης να προκληθεί από την εμπλοκή συμβάντων, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και εντελώς αιφνίδια-αποκαλυπτικά.
Αντίθετα, ένα εξαίφνης γεγονός (fª), όπως και οι λοιπές καταστάσεις του (f, fi, fº, fﺣ, fے ) προσδιορίζονται μέσω της εμπλοκής του με ένα συμβάν Ε
Κάθε όντως-ον σχηματίζει ένα τοπικό συμβάν χωρίς προφανή αρχή ή τέλος. Τα όρια του συμβάντος δεν ορίζονται ληξιαρχικά από άλλα συμβάντα, επίσης όντως-όντα, ούτε βέβαια από γεγονότα, που χωρίς την εμπλοκή τους με ένα συμβάν θεωρούνται μη-όντα, αλλά μόνο από το ίδιο το συμβάν.
Η σχέση ανάμεσα σε συμβάντα είναι σχέση έκφρασης μέσω της ανάμνησης διαμορφώνοντας ένα εκτεταμένο πλαίσιο τόπων. Η ανάμνηση όμως μετακινεί ενδεχομένως τον τόπο ενός συμβάντος, προσδιορίζοντας άλλο τόπο για το ίδιο συμβάν!
Οι πράξεις επομένως της Εξαίφνης Λογικής, ισχύουν για την εμπλοκή συμβάντος με γεγονότα, για τις μεταμορφώσεις ενός συμβάντος (Ε, Εi, Εº, Eے, Eﺣ, Eª) πάντα μέσω της ανάμνησης, αλλά και για τις σχέσεις άλλων συμβάντων (Ε1, Ε2, Ε3, ...) που οδηγούν συνήθως σε τοπικές μεταβολές.
posted by Άλκης Παναγιωτόπουλος @ 3:29 PM
26 Comments
26 Comments:
Ως συμβάν Ε μπορεί να θεωρηθεί ένα διάστημα εντός του οποίου εμφανίζονται 'γεγονότα'. Όμως ένα γεγονός, από μόνο του, δεν δημιουργεί 'ιστορία', αφού το συμβάν Ε αποτελεί μέθεξη και ανάμνηση των γεγονότων που το απαρτίζουν. Η μέθεξη προσδιορίζει το περιεχόμενο αλλά και την ρευστότητα του συμβάντος.
Οι πράξεις επομένως της Εξαίφνης Λογικής (Apparition Logic) δεν ξεκινούν από τα γεγονότα αλλά από τις συνέπειές τους στη διαμόρφωση ενός συμβάντος.
'Αν τα πάντα γίνονταν καπνός η όσφρηση θα τα αναγνώριζε'.
Ηράκλειτος, αποσπ.78
Φαντάζομαι ότι η διευκρίνηση οφείλεται στην δυσκολία οριοθέτησης ενός γεγονότος.
Αντιλαμβάνομαι τον διαχωρισμό συμβάντος-γεγονότος, όμως χωρίς γεγονότα είναι δύσκολο να διατυπώσουμε ερωτήματα. Μήπως λοιπόν η Εξαίφνης Λογική έχει θεωρητική μονο σημασία;
Συνήθως διατυπώνουμε ερωτήματα, ανάλογα με την επιζητούμενη απάντηση. Στο ερώτημα:
Πετάει ο ελέφαντας;
η προφανής απάντηση είναι άνευ σημασίας αφού επιδιώκεται η διατύπωση ενός αδιαμφισβήτητου συνειρμού. Με προϋποθέσεις όμως, όπως η περίπτωση που τοποθετούμε ισχυρή ποσότητα εκρηκτικών κάτω από το έδαφος όπου περνάει ο ελέφαντας και την πυροδοτούμε την κατάλληλη στιγμή, τότε προφανώς:
Ναι, ο ελέφαντας πετάει!
Στην συζήτησή μας προσπαθούμε να αποφύγουμε ευλογοφανείς απαντήσεις και κατάλογο προϋποθέσεων που μόνο σύγχυση προκαλούν.
Διευκρίνηση:
Η Εξαίφνης Λογική δεν αναλώνεται σε συσχετισμούς γεγονότων αλλά στις συνέπειές τους για τη διαμόρφωση ενός συμβάντος. Ακολουθεί κείμενο με τίτλο "Συμβάν και Γεγονός"
ΣΥΜΒΑΝ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ
(επαναδιατύπωση αρχικού σχολίου)
Ως συμβάν (event) Ε μπορεί να θεωρηθεί ένα διάστημα εντός του οποίου εμφανίζονται 'γεγονότα' (facts) f. Όμως ένα γεγονός, από μόνο του, δεν δημιουργεί'ιστορία', αφού το συμβάν Ε αποτελεί μέθεξη και ανάμνηση των γεγονότων που το απαρτίζουν. Μέθεξη και ανάμνηση προσδιορίζουν το περιεχόμενο αλλά και την ρευστότητα του συμβάντος.
Η Εξαίφνης Λογική δεν αναλώνεται σε συσχετισμούς γεγονότων αλλά στις συνέπειές τους για τη διαμόρφωση ενός συμβάντος.
Οι πράξεις της Εξαίφνης Λογικής εφαρμόζονται πάνω στα συμβάντα Ε αλλά και πάνω στα γεγονότα f, σε συσχετισμό όμως με ένα συμβάν Ε.
Κάθε γεγονός έχει τις ίδιες ιδιότητες με τα συμβάντα, δηλαδή:
f, fi, fº, fﺣ, fے, fª
Κάθε γεγονός είναι επίσης ρευστό και υπόκειται στα δύο αξιώματα μετατροπής σε αντίγραφο. Οι πέντε πιθανές καταστάσεις μεταξύ δύο συμβάντων ισχύουν και μεταξύ δύο γεγονότων (βλέπε κείμενο ‘Εξαίφνης Λογική’).
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ συμβάντος και γεγονότος είναι ότι το γεγονός επαναπροσδιορίζεται μέσω του συμβάντος και όχι αντίστροφα.
Ένα συμβάν μετασχηματίζεται εμπλεκόμενο με ένα γεγονός και την ανάμνησή του.
Ο μετασχηματισμός του συμβάντος προσδιορίζει το συμβάν ως όντως-ον, ενώ το ίδιο το γεγονός, από μόνο του, χωρίς δηλαδή την εμπλοκή του με ένα συμβάν, δεν έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά, δεν έχει ανάμνηση μέσω της έκφρασης, άρα – σε αντίθεση με ένα συμβάν- δεν μπορεί ποτέ να αυτοπροσδιοριστεί ως όντως-ον!
Σημείωση:
Οι παρατηρησεις αυτές ενσωματώνονται στο κέιμενο
"Εξαίφνης Λογική"
ΣΥΜΒΑΝ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ
(επαναδιατύπωση αρχικού σχολίου)
Ως συμβάν (event) Ε μπορεί να θεωρηθεί ένα διάστημα εντός του οποίου εμφανίζονται 'γεγονότα' (facts) f. Όμως ένα γεγονός, από μόνο του, δεν δημιουργεί'ιστορία', αφού το συμβάν Ε αποτελεί μέθεξη και ανάμνηση των γεγονότων που το απαρτίζουν. Μέθεξη και ανάμνηση προσδιορίζουν το περιεχόμενο αλλά και την ρευστότητα του συμβάντος.
Η Εξαίφνης Λογική δεν αναλώνεται σε συσχετισμούς γεγονότων αλλά στις συνέπειές τους για τη διαμόρφωση ενός συμβάντος.
Οι πράξεις της Εξαίφνης Λογικής εφαρμόζονται πάνω στα συμβάντα Ε αλλά και πάνω στα γεγονότα f, σε συσχετισμό όμως με ένα συμβάν Ε.
Κάθε γεγονός έχει τις ίδιες ιδιότητες με τα συμβάντα, δηλαδή:
f, fi, fº, fﺣ, fے, fª
Κάθε γεγονός είναι επίσης ρευστό και υπόκειται στα δύο αξιώματα μετατροπής σε αντίγραφο. Οι πέντε πιθανές καταστάσεις μεταξύ δύο συμβάντων ισχύουν και μεταξύ δύο γεγονότων (βλέπε κείμενο ‘Εξαίφνης Λογική’).
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ συμβάντος και γεγονότος είναι ότι το γεγονός επαναπροσδιορίζεται μέσω του συμβάντος και όχι αντίστροφα.
Ένα συμβάν μετασχηματίζεται εμπλεκόμενο με ένα γεγονός και την ανάμνησή του.
Ο μετασχηματισμός του συμβάντος προσδιορίζει το συμβάν ως όντως-ον, ενώ το ίδιο το γεγονός, από μόνο του, χωρίς δηλαδή την εμπλοκή του με ένα συμβάν, δεν έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά, δεν έχει ανάμνηση μέσω της έκφρασης, άρα – σε αντίθεση με ένα συμβάν- δεν μπορεί ποτέ να αυτοπροσδιοριστεί ως όντως-ον!
Σημείωση:
Οι παρατηρησεις αυτές ενσωματώνονται στο κέιμενο
"Εξαίφνης Λογική"
Χαίρομαι που οι παρατηρήσεις μου οδήγησαν σε ορισμένες αλλαγές του συστήματος. Φαίνεται πως δεν μπορούμε να αποφύγουμε την εμπλοκή γεγονότων με συμβάντα στις πράξεις της Εξαίφνης Λογικής. Προσωπικά δεν βλέπω τίποτα μεμπτό σε μια τέτοια προσέγγιση: το αντίθετο μάλιστα!
Έχω την εντύπωση πως το θεωρητικό μέρος για την διατύπωση βασικών αρχών της "Εξαίφνης Λογικής" έχει ολοκληρωθεί (επί του παρόντος!). Ας δοκιμάσουμε τις 'αντοχές' του συστήματος με εφαρμογή πάνω στην μουσική. Θέματα που αναπτύχθηκαν σε προγενέστερα κείμενα θα μπορούσαν να είναι πρώτη ύλη για την εκτέλεση 'πράξεων' και ίσως,
ερωτήματα που έχουν τεθεί, να βρουν τον δρόμο για τη λύση τους.
Πότε άκουσες για πρώτη φορά την Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν, Δαρβίνε; Σε ποιο βαθμό καθόρισε την αισθητική σου τα χρόνια που πέρασαν; Πώς θα ήσουνα σήμερα αν δεν την είχες ακούσει ποτέ;
Πώς αντιμετωπίζεις το ίδιο έργο σήμερα; Και τέλος, πώς επιδρά η Πέμπτη Συμφωνία σε άλλα όντως - όντα, όπως προσδιορίζει τα συμβάντα ο Άλκης;
Ελπίζω τα ερωτήματα που θέτω να βρούνε λύση μέσα από τους τύπους της Εξαίφνης Λογικής και όχι με άγονες και βαρετές φιλολογικές προσεγγίσεις.
Δαρβίνε, επίτρεψέ μου να απαντήσω στην πρόκληση Νetrino.
Αναμένω με ενδιαφέρον και την δική σου τοποθέτηση.
Ερώτημα πρώτο:
Πότε άκουσες για πρώτη φορά την Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν;
Απάντηση:
αφού
1. f o E → □Pf°Ei
τότε
2. Pf m Ei
Εύλογη απορία: Πότε λοιπόν;
όταν
3, ΡE(fے) → Eے
Για άλλο όμως συμβάν-όντως-ον η συνάντηση με το γεγονός f
θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως:
4. ΡE(f°) → E
Μεταφράζω για τους φίλους του blog που δεν έχουν εξοικειωθεί ακόμα με τα σύμβολα και τις πράξεις της Εξαίφνης Λογικής:
1. Αφού η Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν εμπλέκεται με την ύπαρξή μου, μετασχηματιζόμενη, από πάντα είχε εμπλακεί ενώ βρισκόμουν σε ετερόφωνη ταύτιση με τον εαυτό μου.
2. Τότε, κάποτε ήταν η περίπτωση που η Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν
με συνάντησε ενώ βρισκόμουν σε ετερόφωνη ταύτιση με τον εαυτό μου.
Εύλογη απορία: Πότε λοιπόν;
3. Τότε, όταν ο εαυτός μου, λόγω της αυξανόμενης ενέργειας που ασκούσε η Πέμπτη Συμφωνία πάνω μου, μετασχηματιζόταν διαμέσου
ενισχυόμενης έκφρασης
Για άλλο όμως συμβάν-όντως-ον η συνάντηση με το γεγονός f
θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως:
4. Τότε, όταν ο εαυτός μου δέχτηκε μηδενική ενέργεια από την Πέμπτη
Συμφωνία του Μπετόβεν, μετασχηματιζόμενος, δεν εξελίχθηκε,
παρέμεινε δηλαδή αντίγραφο του προγενέστερου εαυτού μου ως προς
την Πέμπτη Συμφωνία, αφού δεν εκφράστηκε μέσω αυτής.
Σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερο να αντιλαμβανόμαστε τις έννοιες μέσω των τύπων αφού κάθε μετάφραση είναι νοηματική, αισθητική και εκφραστική έκπτωση.
Ο τύπος
1. f o E → □Pf°Ei
διορθώνεται σε
1. f o E → □PfEi
Αφού με πρόφτασε ο Άλκης απαντώντας στο πρώτο ερώτημα του Netrino,(για μένα υπάρχει και άλλη προσέγγιση), τοποθετούμαι πάνω στο δεύτερο ερώτημα:
«Σε ποιο βαθμό καθόρισε η Πέμπτη Συμφωνία την αισθητική σου τα χρόνια που πέρασαν;»
Κατ’ αρχήν, η διατύπωση της ερώτησης επιδέχεται πολλές ερμηνείες αφού είναι αρκετά ασαφής. Eπομένως απαντώ σύμφωνα με αυτό που κατάλαβα, ή μάλλον με αυτό που αποφάσισα (τώρα) να καταλάβω.
(1) ◊Pf o E → ◊Eے
Η υπόθεση ◊Eے οφείλεται στην ανάγκη επαλήθευσης, δηλαδή
(2) Eے ο f → PfےE
Αν όμως
(3) Eے ο f → fº
τότε
◊Pf o E → ◊Eے
Η αισθητική μου λοιπόν σήμερα, ως προς f, ορίζεται μέσω του τύπου (1)
Συμφωνώ και εγώ ότι οι φίλοι του blog θα πρέπει να aαντιλαμβάνονται μόνοι τους,τους τύπους, και να
μεταφράζουν, μόνο αν κρίνουν τούτο αναγκαίο.
Oι σταθερές exº, exے, exﺣ, δεν χρησιμοποιούνται στους τύπους
της «Εξαίφνης Λογικής»;
Ενδιαφέρον ερώτημα!
Προσωπικά ενσωματώνω τις σταθερές έκφρασης στα συμβάντα (Ε) και τα γεγονότα (f), χάριν συντομίας, αφού χωρίς την ανάμνηση μέσω της έκφρασης, τόσο τα συμβάντα όσο και τα γεγονότα, στερούνται περιεχομένου και ‘ιστορίας’.
Δηλαδή ή Εξαίφνης Λογική είναι πράξεις συμβάντων-γεγονότων μέσω τελεστών;
Ακριβώς! Με την ευκαιρία απαντώ στο τρίτο σου ερώτημα:
"Πως θα ήσουνα σήμερα αν δεν είχες ακούσει ποτέ την Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν;"
Και αυτό το ερώτημα είναι ασαφές.
Είσαι σίγουρος ότι δεν την άκουσα κάποτε από το ραδιοφωνο του γείτονα, εστω, χωρίς να συνειδητοποιώ τι ακούω;
Τι θέλεις λοιπόν; Να γράψω:
Αν πιθανώς ουδέποτε το f εμπλέκεται
με το Ε, τότε το Ε παραμένει αντίγραφο ως προς το f;
Προτείνω να αντικαταστήσουμε τον τελεστή 'ουδέποτε' του κειμένου Εξαίφνης Λογική, που δεν περνάει ως copy-paste στα σχόλια, με τον εξίσου συνεπή: '~' που δεν έχει πρόβλημα.
Ο τύπος λοιπόν στο τελευταίο μου σχόλιο είναι:
◊~f o E → E
Καλως! Αντικαθιστώ το παλαιό σύμβολο-τελεστή 'ουδέποτε' με
'~' στο κείμενο "Εξαίφνης Λογική"
Παραιτούμαι από την προσπάθεια να απαντήσω στο επόμενο ερώτημά που έθεσες, Netrino:
"Πώς αντιμετωπίζεις την Πέμπτη
Συμφωνία του Μπετόβεν σήμερα;"
γιατί μου θύμίζει στεγνή και απρόσωπη ερώτηση δημοσιογράφου.
Θα έλεγα μόνο:
"Συμφωνώ! Η ποικιλία με γαρίδες ήταν υπέροχη."
Για να συμφωνήσεις για την ποικιλία με γαρίδες, θα πρέπει να έχουμε μιλήσει γι' αυτό ή να τις έχουμε φάει μαζί, κάτι που δεν έχει (πιθανώς) συμβεί. Επειδή όμως και εγώ "συμφωνώ! Η ποικιλία με γαρίδες ήταν υπέροχη", τότε:
◊~PE m E1 → ◊FfE o fE1
(Και αν ακόμα πιθανώς ουδέποτε στο παρελθόν έχουμε συναντηθεί, τότε,
μέσω μετασχηματισμού, είναι πιθανόν ότι κάποτε στο μέλον, η συμφωνία μας για την ποιότητα της ποικιλίας με γαρίδες θα μας φέρει σε επαφή).
Απαντώ με την σειρά μου στο τελευταίο ερώτημα του Netrino:
«Πώς επιδρά η Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν σε άλλα συμβάντα όντως-όντα;»
Μία σύνθεση μουσικής, άξια λόγου όπως η Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν, είναι η ίδια όντως-ον, ως αποτέλεσμα-κατάθεση μετασχηματισμού ενός συμβάντος (Ε) (Μπετόβεν) που την δημιούργησε.
Ως όντως-ον, εμπλέκεται με άλλο συμβάν (Ε1) (έναν ερμηνευτή, για παράδειγμα), επίσης όντως-ον, μετασχηματίζοντας τόσο το Ε1 μέσω των σταθερών έκφρασης, μετασχηματιζόμενο όμως και το ίδιο το Ε (κατάθεση Μπετόβεν)από την εκφραστική εμπλοκή του με το Ε1.
Έχουμε λοιπόν
◊PΕ ο Ε1 → ◊FEﺣE1ے
(Αν κάποτε η Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν ενεπλάκη με έναν (μέτριο)
ερμηνευτή, τότε, μέσω μετασχηματισμού, ενδεχομένως θα αρχίσει κάποτε να φθίνει, ενώ ο (μέτριος) ερμηνευτής, ενδεχομένως, θα πλέει σε πελάγη
ευτυχίας!)
Έχω την εντύπωση ότι τα αξιώματα:
E → □FE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα θα είναι η περίπτωση που...)
E → □PE (ό,τι είναι Ε, μετασχηματίζεται ώστε, πάντα ήταν η περίπτωση που…)
ισχύουν όταν η έκφραση είναι μηδενική (exº).
Όμως το Ε δεν μετατρέπεται σε αντίγραφο, αλλά παραμένει στην ίδια δυναμική κατάσταση.
Παράδειγμα:
Ε o f(exº) → E (και όχι Ε o f(exº) → Eº )
Ο χρόνος και ο χώρος αποτελούν έννοιες που προσδιορίζονται μέσω ενός συμβάντος Ε, με χαρακτηριστικά όντως-όντος. Τόσο ο χρόνος όσο και ο χώρος, δεν έχουν καθολική (οικουμενική) υπόσταση.
Ως χώρος ορίζεται το διολισθαίνον παρόν ενός συμβάντος, ενώ ως χρόνος η ανάμνηση του πάλαι ποτέ παρόντος, καθώς, μέσω αυτής, το συμβάν Ε ‘μετακινείται’ προς ένα άλλο παρόν. Η ανάμνηση δηλαδή δημιουργεί χρόνο που μας μεταφέρει στο μέλλον! Και το μέλλον αποκαλύπτεται ως διαφοροποιημένο παρόν σε νέο χώρο, αφού η έκφραση, μέσω της οποίας μεταφέρεται η ανάμνηση, έχει μεταβάλλει ποιοτικά τα τοπικά χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν ορισμένες διαφοροποιήσεις σε κάποιες από τις έννοιες της Εξαίφνης Λογικής, κάνοντας το τελικό κείμενο σαφέστερο.
Άλκης Π.
We could say that Exaifnis Logic could be better explained as a constant transition from the present(topos-temporality)to the presence (time).
Is there a similarity between Exaifnis Logic and Fuzzy Logic? And another question: What about Set Theory and Category Theory? Which one implements better the mathematical aspects, if necessary?
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home