ΣΥΜΒΑΝ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Δεν θα ήταν άσκοπο να θυμηθούμε τον στίχο του Άγγλου ποιητή William Wordsworth:

The child is the father of the man

Κατά μία έννοια είμαστε παιδιά του παρελθόντος μας. Είμαστε αυτό που είμαστε μέσα από συμβάντα που μας οδήγησαν σε αυτό που είμαστε. Το συμβάν δημιουργεί χρόνο, και ο χρόνος ‘μεταφέρει’ το συμβάν σε ένα νέο συμβάν, που ‘εκφράζεται’ μέσα από τον νέο χρόνο. Ο χρόνος δηλαδή έχει διπλή υπόσταση: Είναι κίνηση αλλά είναι και έκφραση!

Κατ’ επέκταση, συνείδηση είναι ένα σύνολο (cluster) από συμβάντα (events) που ‘εκφράζονται’ με τον χρόνο μέσα από αρχές απροσδιοριστίας.

Η απροσδόκητη ‘εμπλοκή συμβάντων’ είναι αποτέλεσμα της εμπλοκής των ‘φορέων’ τους (carriers), που είναι ο χρόνος, καθώς ‘θρυμματίζεται’ σε ένα ‘εξαίφνης-αποκάλυψη’
(apparition) με απροσδιόριστο τρόπο.

Αυτό επομένως που εντυπώνεται μέσα μας δεν είναι το συμβάν καθαυτό (το αιφνίδιο ‘αντίο’ σε μια έντονη ερωτική σχέση, για παράδειγμα) αλλά οι συνέπειες που προκύπτουν από τις ‘εκφραστικές κινήσεις’ των φορέων στο σύνολο της απροσδιοριστίας τους. Και οι φορείς ‘μεταφέρουν’ ανάμνηση!

Κατ’ ακολουθία θα μπορούσαμε να πούμε ότι:
Ανάμνηση είναι η ποσότητα ενέργειας (quantum) που μεταφέρεται από ένα συμβάν σε άλλο μέσω του χρόνου. Αποτελεί λοιπόν θεμελιώδες ‘υλικό’ στοιχείο που διαμορφώνει τα συμβάντα, ταξιδεύοντας με τον χρόνο που αναδύεται μέσα από αυτά.